Son zamanlarda en çok dinlediklerim.

Bu aralar ders çalışırken çok fazla müzik dinliyorum. Yoksa sıkıntıdan ölme eşiğine gelip gelip gidiyorum. Bir de yıllardır sabahları uyandığımda radyoyu açma alışkanlığım var. Kısacası seviyorum sevdiğim şeyleri dinlemeyi. Tavsiyelerimi uyup dediklerimi dinleyip insanlar beğenince de çok mutlu oluyorum (: Bazen de uyurken dinliyorum, o da pek güzel oluyor, öenririm. Size minik bir liste yapıcam şimdi, son zamanlarda en çok dinlediklerimden oluşan:

I Want the World to Stop - Belle and Sebastian

Life is Wonderful – Jason Mraz

Honey and the Moon – Joseph Arthur

50 Ways to Leave Your Lover – Paul Simon

Sky Blue Sky – Wilco

How to Fight Loneliness – Wilco

Rule My World – Kings of Convenience

Bookshop Casanova – Clientele

Yellow – Coldplay

Between the Bars – Elliot Smith

The Look – Metronomy

23 – Jimmy Eat World

Mr. Sandman – Chordettes

Ocean Spray – Manic Street Preachers

Everlasting – Manic Street Preachers

A Smile that Explodes – Joseph Arthur

Cinder and Smoke – Iron and Wine

Kahve makinelerini seviyorum.

Aslında yazının başlığı biraz yanlış oldu sanırım. Kahve makinelerini sevmiyorum. Bir kahve makinesi ile uzun süredir aşk yaşıyorum. Kahve makinelerinin kahvelerine bayılıyorum. Tüm kahvelerine bayılıyorum diyemem sanırım çünkü son 4.5 senedir aynı makineden aynı kahveyi içiyorum. Fakültenin zemin katında duruyor bu kahveci. 1 lira karşılığında kahve seçiyorsun ya da çay ya da salep. Salep yapabiliyor olmasına epey şaşırmıştım. Çayı nasıl yaptığı hakkında ise hiçbir fikrim yok. Çayı bence dem ve su ile karışık bir halde ve elbette sıcak olarak muhafaza ediyor ve insanlar “çay” düğmesine bastıkça onu veriyor. Çay 50 kuruş bu arada. 1 lira değil. Makinenin adı/markası aklımda değil. İçtiğimse basit bir sütlü kahve. Aslında bardak da minicik ki ben türk kahvesini bile koca kupalarda içerim. Sütünden mi kahvesinden mi bilmiyorum çok lezzetli. Ne Starbucks, ne Nero. Bu makine benim kahveye olan inancımı artırıyor. Ama bazen öyle komik ki, sanki makinenin canı kahve yapmak istemiyor. Paranı alıyor ama boş bardak veriyor. Bazen bardak ve karıştırıcı (yine kahve yok). Bazen bardağa azıcık süt doldurup kahve koymayı unutuyor. Zaman zaman da her şeyi tam yapıp bardağı deviriyor. Komik değil mi? Hani romanlarda da karakterleri hataları ve sevapları ile severiz, hataları ve sevapları olmayanları gerçek bulmayız ya. Tam da onun gibi. Bu makine, insan aklının ve pozitif bilimlerin ürünü. Adamlar ve kadınlar düşünmüş, yapmışlar. Kahvenin kökeninde ise elbette işgaller, zorla çalıştırılan yerliler vs. Şimdilik bunları düşünmeyelim. Ne diyordum. İşte böyle arada hatalar yapması o makinenin içinde minik bir adam yaşadığına inanmama sebep oluyor bazı bazı. Siparişleri alan, yapan ve boş vakitlerinde Posta gazetesinin bulmacalarını çözen. 

Olamaz mı? Olabilir.

Olduğu gibi.

Buraya aklıma ne gelirse yazarım demiştim. Bundan sonra tam da böyle yapmaya karar verdim. 
Çünkü yazmak güzel. 
Hayattaki her şey güzel değil. 
Çirkin şeylerin miktarının güzel şeylerin miktarını geçmesi tehlikeli ve tatsız. 
E o zaman, başlıyorum.